Berichtje

Maandagochtend, 7 uur. Haastig werk ik mijn ontbijt naar binnen, terwijl ik mijn spullen bij elkaar zoek. Elizabeth, onze schoonmaakster, is al begonnen met stofzuigen. Ik roep dat haar lunch in de magnetron staat. ‘Thank you, ma’am,’ zegt ze beleefd.
Ik stap in mijn auto, een gedeukte Honda Ballade, en draai de boulevard op. Het uitzicht is zoals altijd schitterend. Palmbladeren ritselen in de wind en de ochtendzon doet de zee schitteren. Iedere dag geniet ik hier weer van, voor ik van de eerste wereld, de derde in rij.
Na verloop van tijd maken luxe villa’s plaats voor krottenwijken. Ik draai mijn raampje omhoog en doe de autodeuren op slot. Als ik stilsta bij de stoplichten wordt ik belaagd door verkopers. Luid schreeuwend proberen ze kledinghangers en plastic zakken aan de man te brengen. Kinderen in schooluniform rennen moederziel alleen tussen de grazende koeien en geiten in de berm. Ik concentreer me op de weg, ontwijk een dode hond die, omgeven door vliegen, op het asfalt ligt. Overvolle taxibusjes slingeren van alle kanten de weg op en af. Dan doemt vanuit het niets het ziekenhuis op. Het gebouw is statig en groot te midden van de township. De beveiliging checkt mijn personeelspas en ik mag naar binnen.
Een verwarde patiënt klampt me aan op de brandwonden afdeling, ‘Have you got a job for me?’ Het verband om zijn benen is losgeraakt en hij laat een spoor van bloedvlekken achter op de gladde ziekenhuisvloer. Ik glimlach naar hem en help hem terug naar zijn bed, terwijl hij wanhopig zijn vraag blijft herhalen. Ik vraag de zusters naar zijn verband te kijken, maar niemand lijkt tijd te hebben. Er zijn ergere gevallen die voorrang verdienen.
Ik loop door naar mijn kantoor op de kinderafdeling. Een kakkerlak rent over mijn bureau. Ik volg hem met mijn ogen als hij zich onder een stapel papieren verschuilt. Ik start mijn laptop, terwijl ik me afvraag in wat voor wereld ik toch leef. Het is kwart voor 8, maar mijn dag lijkt al lang geleden begonnen.


Iedereen bedankt voor alle mailtjes en berichtjes!! Super!!
Zoen, Laura