Gewoon even wennen..

‘Wanneer je besluit stage te gaan lopen in het buitenland, is flexibiliteit de sleutel tot succes,’ vertellen ze me in een van de vele info-gidsen. Van alle kanten worden nuttige tips aangereikt die ik in mijn voorbereidingen vanuit Nederland allemaal meeneem. Boeken vol zijn er over geschreven en ik lees van alles voor de nodige voorbereiding. Maar, zo melden ze bij Joho, je kunt natuurlijk nooit op alles zijn voorbereid en aan een hoop dingen zul je gewoonweg moeten wennen.
Prima, denk ik, ik ben best flexibel! Aan sommige dingen is het ook helemaal niet moeilijk om te wennen. Dat het hier minstens 20 graden warmer is heb ik allang geaccepteerd en dat de mensen een wat relaxtere levenshouding hebben waardoor alles soms wat langer duurt? Ach, ik heb toch een hekel aan dat gehaast en gestress, zoals in Nederland.
De criminaliteit is hier hoog en s’avonds alleen over straat is eigenlijk not done. Ook overdag is er de kans dat je overvallen wordt wat dus betekent dat je een stukje van je vrijheid moet inleveren. Ook dat is gauw opgelost door met je huisgenoten naar de supermarkt te gaan en naar het strand een van de honden mee te nemen. Is toch gezelliger als alleen en de taxi’s zijn hier goedkoop, in het geval je toch alleen weg moet.
En dan zijn er nog wel duizend andere dingen waarop je je moet voorbereiden en aan moet wennen; Het papierwerk, lange reizen en vertragingen, taalbarrieres, het feit dat jij als toerist altijd meer betaald, het achterlaten van vrienden en familie, dat het in Afrika ook gewoon kan regenen, etc. Allerlei dingen die niet voorkomen in de dromen over het vertrek naar het buitenland. Flexibiliteit dus, en gewoon even wennen, aan de grote dingen en zo blijkt, ook aan de, figuurlijk, kleine dingen.
Na een kleine week in PE heb ik inmiddels al meer kakkerlakken en spinnen gezien dan me lief is. Hoe schoon ons huis ook is, we hebben zelfs de luxe van schoonmaaksters, je houdt die krengen gewoon niet buiten. Overdag valt het mee maar als de avond valt vind je ze ineens in de keuken en ja, ook op je slaapkamer. Groot zijn ze, en supersnel. Zo schrik ik mij inmiddels dagelijks te pletter als ik een drankje inschenk in de keuken of als ik bijna slaap en ineens iets over de vloer hoor rennen. Kakkerlakken, ik ben er vreselijk bang voor en ik vind ze bovendien vies!
Flexibel zijn, Lau, denk ik bij mezelf, je bent nu in Afrika, deal with it. Toch blijf ik op mijn hoede voor alles wat in mijn ooghoeken beweegt.
Nog geen week later droom ik over alle beestjes in mijn nieuwe afrikaanse huis en voor ik het weet sta ik als een neuroot om half drie s’nachts iedere centimeter van mijn vloer in te spuiten met insectenspray (preventief sprayen noem ik dat, werkt vooral goed op mijn eigen gemoedsrust). Mijn huisgenoten die net terug komen van hun werk of uit de kroeg, kijken verbaasd naar mijn nachtelijke bezigheden, waar we de volgende dag samen ontzettend om hebben moeten lachen, maar eerlijk waar..
Ik ben heel flexibel, kan veel accepteren en kan aan veel wennen. Met die kakkerlakken zal ik moeten leren leven maar er aan wennen lukt denk ik nooit. Aan sommige dingen valt gewoon nooit te wennen. Laat ze dat eens in hun gidsen met nuttige tips vermelden!